Afgelopen week weer een hele hoop leuke dingen gedaan en meegemaakt, maar ik kan er niet omheen: Ik voel me even niet al te geweldig. En… dat is niet eens perse negatief of ‘een probleem’, je gaat gewoon door met (leuke) dingen doen, maar het blijft even vervelend voelen. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet, heb continue keuzestress en sla dan in een ultieme plan-modus, waar alles ook niet altijd 100% goed in gaat, dus dan ga je je daar weer zorgen om maken.
Ook het weet wist het niet zo goed afgelopen week, dus ik ben blij dat er tenminste iemand (of meer iets) zich hetzelfde voelt als ik. Ik zal het proberen uit te leggen:
Study café
Of dat het officieel is of niet, weet ik niet, maar ik zou het wel zo willen omschrijven. Ik zei vorige week dat ik een ‘oplossing had voor het studeren’, dat was dit dus!
Korea is een studie-land. Het is redelijk bekend dat Koreanen lange werkdagen maken en ook op school wordt veel van Koreaanse kinderen geëist. Een cijfersysteem op basis van vergelijking met andere leerlingen en naschoolse en weekendklassen die officieel niet verplicht zijn, maar stiekem toch eigenlijk wel als je bij wilt blijven. Met dat in het achterhoofd is het ook niet zo gek dat ik voor ik hierheen kwam al allerlei studie café’s vond op sociale media.
Dit merk: Beol Toon is een van de populairste. En dat komt eigenlijk vooral omdat het niet alleen een studie café is, maar ook een relax café, oké, ik zal het even wat beter omschrijven.
Als je hier binnen komt, doe je je schoenen in een locker, pak je de ‘huis-slippers’ uit de locker en die doe je aan. Je loopt naar de medewerker achter de café balie die de sleutel van je schoenenkastje inneemt (dan weten ze zeker dat je betaalt) en hij vraagt wat voor kamer je wil. Ja, een kamer, het gehele café bestaat niet uit tafeltjes en stoeltjes, maar uit op elkaar gestapelde blokken waar je privé in kan zitten. Voor maximaal 2 personen. Het café heeft genoeg stripboeken en spelletjes om je urenlang te kunnen vermaken, maar er is ook een beamer in sommige kamers aanwezig waar je Netflix of andere video’s op kunt kijken.
Je betaalt voor de tijd dat je er wilt zijn. Ik betaalde omgerekend uit m’n hoofd zo’n 5 euro voor 2 uur en dat is inclusief een drankje. Ik besloot ook op het scherm wat eten te bestellen, want het was rond de lunch. Friet en een hotdog, lekker slecht.
Ja ik heb even gestudeerd, echt waar, maar ik had natuurlijk voor de Netflix kamer gekozen, dus… ik heb eigenlijk meer de K-drama gekeken die ik op dat moment volgde. Nouja, het gaat om het idee! En ik kom hier sowieso nog wel een keertje terug. Dan misschien de kamer zonder Netflix mogelijkheid, zodat ik ook daadwerkelijk studeer.
Café’s
Sowieso stond deze week een beetje in het thema ‘café’s’ als ik er zo op terugkijk. Met een aantal hele bijzondere: een café met vliegtuig thema, trein thema en (geen thema, maar wel heel lekker) een met fluffy pancakes die zo fluffy waren dat ze heen en weer dansten als ze op je bord lagen.
Boing: vliegtuig café
Als je de foto ziet zou je haast denken dat ik in het vliegtuig zat toch? Nou dat is dus ook precies waar dit café om draait. Het verbaast me echt hoe serieus ze thema café’s hier nemen. Natuurlijk hebben de stoelen en tafels de ‘vibe‘ van een vliegveld, maar nee Koreaanse thema café’s gaan een stapje verder. Heel veel stapppen.
Het begint al buiten met boven de ingang een bord dat ook echt beweegt van reclame naar ‘eerstvolgende vluchten’. Na binnenkomst hingen er direct voor je schermen zoals waar je de vertrek en aankomst op checkt in het vliegveld, maar dan met het menu. En wachten in de rij doe je tussen afzetpaaltjes, zoals in het vliegtuig. En je eten na bestellen? Dat haal je op van een lopende band alsof je je koffers ophaalt. En bij die bestelling krijg je uiteraard ook een vliegtuig. Trouwens, 100% zeker is dit de lekkerste taart die ik hier in Korea heb gegeten… misschien zou ik zelfs zover willen gaan als ‘ooit gegeten’.
Maar het allermeest verbazingwekkend was de daadwerkelijke vliegtuig setup. Je kunt dus echt in een vliegtuigstoel zitten (als daar plek is) om daar je bestelling te nuttigen. Inclusief uitl=klaptafeltje voor je, raam met bewegend beeld naast je en de koffervakken boven je. Daarnaast zijn er ter decoratie ook verschillende koffers te vinden in het café en een kast met reddingsvesten erin.
Owja en als je naar de wc wilt? Er is een vliegtuig wc-kabine…
Daiveler: trein café
Nog zo’n thema café is dit trein café, waar ze net zoals bij het vliegtuig ook gebruik maken van bewegende schermen. De setup maakt dat het echt voelt alsof je in een bewegend trein bent! Zelf zat ik in een stukje dat meer een metro setup was onder stalen palen waar mensen zich normaal aan vast kunnen houden, alleen de handgrepen misten nog!
Dit was zo’n dag… waar ik het zo over ga hebben waar ik eigenlijk niet zo goed wist wat ik met mezelf aanmoest. Ik ben wat bezig geweest met video’s maken voor sociale media, maar verder… heb ik eigenlijk niet zo kunnen genieten van het café zelf of goed om me heen gekeken. Wat ik wel heb gezien is alle mensen hele licht setups meehadden om een goede foto van zichzelf te maken. Echt heel onwerkelijk wat er allemaal uit tassen kwam! Toch maar weer eens bewezen dat veel hier toch echt alleen maar voor de schijn is…
Mijn keuze voor de versnapering was weer redelijk standaard: koffie en een chocoladetaartje. Ik denk dat ik kilo’s ben aangekomen van al die taart als ik terug ben, maar! Ik loop ook gemiddeld 9km per dag met al dat café hoppen en ga 1x in de week naar de sportschool waar ik hier zelfs ook een abonnement voor heb voor 2 maandjes.
Ik ga sowieso nog een keertje terug naar dit café, want het is dichtbij Seoul Station en daar moet ik toch nog heen om treintickets te regelen voor Daniël en mij om naar Busan te gaan over een paar weken (online wil dat niet echt lukken). Dan kan ik er toch nog een keer goed van genieten
5 to 7 café
Het laatste café’tje dat ik in dit gedeelte even uitlicht. Waarom dit café zo heet? geen idee… Het is gelegen naast het Seoul Forest park waar ik een leuk idee had voor een foto met de tulpen die in bloei staan. Nadat ik die foto had gemaakt belandde ik in een heel leuk stukje met winkelstraatjes naast het park, waar ik ook dit café vond, dat specifiek op mijn lijst stond vanwege de bijzonder goede ‘fluffy pancakes’ die ze hadden.
Een rustig café, weer erg esthetisch ingericht, maar het ging mij vooral om de pannenkoeken! Ik probeerde voor de verandring eens in het Koreaans te bestellen en dat ging blijkbaar goed, want de persoon achter de balie begon ook in het Koreaans terug te praten wat ik… ongeveer half een beetje verstond? Iets met ’15 minuten’ en ‘naar boven’ en ik kreeg een zoemer mee. Ik ging er vanuit dat die ging zoemen als mijn eten klaar was.
Ondanks dat ik er ongeveer precies weinig van snapte… is het geen hogere wiskunde en kwam het zo uiteindelijk toch goed en had ik na 15 minuten mijn fluffy pancakes. Wat hij misschien wel heeft gezegd (wat ik niet heb verstaan) was dat de pancakes voor 2 personen waren… tja… het was maar goed dat ik een hongerige Europeaan ben en nog niet had geluncht. Dus ik heb de warme pannenkoeken met vers fruit en slagroom lekker in mijn eentje opgegeten en de tweede vork bleef onaangeraakt.
Koreanen geven te veel om hun uiterlijk, dus delen vaak taartjes e.d. Sowieso zul je de meeste dames alleen maar 1 of 2 happen zien nemen. Het is altijd heel grappig om te zien dat de mannen daarna de rest ‘verplicht moeten opeten’ en het is ook niet ongebruikelijk dat een deel blijft liggen.
En dan dat minder leuke stukje…
Ja er was dus een minder leuk stukje dat vooral te maken had met hoe ik me voelde. Het is zo’n kruiding tussen alleen willen zijn, maar toch ook niet, iets willen doen maar toch ook niet, filmpjes in bed willen kijken en toeristisch doen, want hè daarom ben ik hier toch?
Misschien werd het allemaal even te veel. Mijn huidgenoot zei ergens deze week ook ‘ik zou willen dat ik zo actief was als jij, je doet iedere dag wat!’ en misschien… dat mijn lichaam en hoofd nu even zeggen dat het inderdaad te veel wordt.
Ik kan moeilijk slapen ‘s nachts, als ik wakker wordt ben ik enorm moe… En in mijn ‘niet kunnen beslissen’ stel ik dingen uit, of doe juist dingen ondoordacht. Ik ben er af en toe niet helemaal bij met m’n hoofd zegmaar.
Dat laatste café’tje was bij Seoul Forest en ik liep dus daar door die winkelstraat. Ik zag allemaal leuke dingetjes! Maar al die kleuren en dingen waren zo overweldigend dat ik maar naar huis ben gegaan. Thuis aangekomen voel je dan, ah, had ik nou toch maar… dus de dag erna ging ik weer terug naar hetzelfde gebied (lekker inefficiënt). Maar ondertussen had ik nog steeds niet besloten wat ik nou wilde van al die leuke dingen!
Ik had al een tijdje een rok en bepaald soort shirt op het oog, want ik blijk niet helemaal de juiste kleding mee te hebben. Ik heb maar 1 korte broek en het begint nu warm te worden. Rokken heb ik niet echt thuis, beredeneerde ik, en veel mensen dragen hier lange rokken wat ik heel leuk vind! Dus ik ben op zoek gegaan naar een leuke voor mij.
En ik heb veel korte mouwen mee voor het zomerse weer, maar eigenlijk zit het nu in de fase: geen jas want dat is te warm, maar korte mouwen is te koud. Dus draagt iedereen lange mouwen en vestjes, tja… die heb ik thuis gelaten. Dus goed idee om daarvoor te gaan, dat heb ik tenminste echt nodig. Het enige nadeel, je kan hier bijna nergens passen, dus het moet op de gok. Voor de rok is het met passen thuis goed gekomen. Het shirt… wat minder… dus enigszins spijt van de aankoop, maar je kan niet altijd geluk hebben.
Alle leuke tierelantijntjes zoals haarspeldjes e.d. heb ik dus maar laten liggen ondanks dat ik echt het allerleukste accessoire winkeltje tot nu toe heb gevonden hier met allemaal gehaakte haarspeldjes en decoratie, zoals bloemenpotjes.
Owja en Tonkatsu, varkensvlees in een krokant laagje, was iets wat ik echt al een hele tijd wilde eten. Ondanks dat het half 6 was en we om 8 uur thusi gingen avondeten besloot ik dat ik niet langer wilde wachten… dus dat heb ik ook gegeten bij het restaurent waar heel groot ‘number 1, best Tonkatsu’ op het raam stond.
…
…
Voelt dit stuk tekst enigszins chaotisch? Voor mij namelijk wel. Van het besluiten terúg te gaan naar Seoul Forest tot het besluiten wat ik dan wilde kopen, want hè, daarom ging ik terug naar de locatie. Tot het eten van Tonkatsu (wat wel echt heel lekker was) zo vlak voor het avondeten…
En nog een chaotisch weekend
En in het weekend zette dit zich een beetje voort. Het weer was het overduidelijk met me eens en wist het allemaal niet zo goed meer. Waar we de week begonnen met 30 graden en hitte, hebben we ook veel plotselinge regenbuien en plotselinge slechte of juist goede dagen gehad. Er was echt geen touw aan vast te knopen.
Op zondag was het een soort van samenvatting van de week met een positief randje (grijs en grauw, maar gelukkig wel droog). Ik ging er dus toch even op uit en een buurt opzoeken waar ik nog niet was geweest, waar ook nog een paleis in de buurt was.
Mìl toast
Ik begon bij Mìl Toast, een populair café’tje waar ze gestoomde broodjes verkopen. Ondanks de wachtrij, besloot ik toch maar even te wachten. Na een half uur mocht ik naar binnen en na wat gedoe door de drukte in het café had ik ruim een uur nadat ik aan was gesloten in de rij mijn broodjes. En die waren… niet al te bijzonder? een beetje kleffig, niet heel smaakvol. De koffie daarentegen was de slechtste die ik ooit heb gehad, maar er zat zeker smaak aan. Hij was intens zoet. Hoe? Geen idee! Enigzins teleurgesteld ging ik naar het paleis.
Changdeokgung
Buiten bij het paleis wilde ik een ticket kopen en… waar was mijn portemonee? Met alles erin: rijbewijs voor identificatie, geld, creditcard… Ik kon me bedenken dat hij misschien nog bij het café’tje was achtergebleven, want ze hadden me halverwege gevraagd te verplaatsen zodat er ruimte was voor een grotere groep. Ik ben snel 20 minuten terug gelopen naar het café, maar kon daar (na in gebrekkig Koreaans en toch maar switchen naar Engels uit te leggen wat er aan de hand was) mijn portemonnee echt niet vinden op mijn 1e en 2e plek waar ik had gezeten.
Nog 1x mijn tas checken dan…. waar hij gewoon in bleek te zitten achter mijn powerbank verstopt. Nou gelukkig was dat stressmoment over, maar wel weer 20 minuten teruggelopen naar het paleis.
Nu écht Changdeokgung
Het leuke aan de paleizen in Seoul vind ik dat je er zo goed in kan verdwalen. Iedere hoek die je omgaat vind je wel weer wat nieuws en het is echt een heel doolhof aan gangetjes, doorgangen, deuren, etc. Ondanks dat je nergens echt ín mag is het wel allemaal leuk om te zien.
Al moet ik zeggen dat ik toch wel iets van uitleg mis… want verder vertrouw ik vooral op wat hostorische kennis die ik al heb (bijvoorbeeld dat het bestraatte gedeelte vroeger alleen voor de koning bedoeld was en de rest dus op de zandgrond er omheen moest lopen. Er stonden hoge gevangenisstraffen op het betreden van de bestrating). Aan het begin vond ik een bordje met ‘gratis audiotour’ met een QR code zodat je die via je telefoon kon doen, maar de website werkte bij mij helaas niet.
Het was mooi om te zien en ik denk zelfs dat dit paleis mooier was dan de Gyeongbokgung palace vlakbij. Dat paleis is een stuk groter, maar hier vind je meer mooie bloemen, andere stijlen in de schilderingen op de gebouwen, andere structuren in de gebouwen zelf en zeker meer doorgangen om even lekker in te kunnen verdwalen. Maar misschien dat het de rest van de ervaringen van de dag of week waren… ik kon er niet goed van genieten… even een dipje…
BTS pop-up
Na een snelle laatste bezoekje aan een BTS pop-up winkel waar ik al een paar weken naar op zoek was (op de bovenste verdieping van een superduur winkelcentrum, zonder enige aanduiding op lagere verdiepingen, daar had ik hem niet verwacht) ging ik deze zondag weer naar huis. Zonder aankopen, want ik had weer keuze stress.
Owja en op de weg terug nam ik per ongeluk ook nog even de metro de verkeerde kant op, waar ik pas een paar stations later achter kwam. Ik ben er echt even niet bij met mijn hoofd…
Plannen
Onderweg terug naar huis was ik ook aan het chatten met Daniël… ik was enigszins in een plan-houding geschoten tijdens het wachten in de rij voor de Mìl Toast en had wat voorstellen naar Daniël gestuurd. Het voelt een beetje alsof alles voor mijn gevoel chaotisch was en onduidelijk en ik dan dus maar in het plannen oversla, want dat heb ik tenminste in de hand. Of nouja… dat kan, want dat bleek uiteindelijk niet het resultaat.
Er ontstond enigzins een planning waardoor een aantal tickets besteld kunnen worden die van tevoren geboekt moeten worden… zoals de treintickets naar Busan die niet alleen op datum, maar ook op tijd besteld moeten worden.
Tja na zelf gestrest plannen (en er dan al helemaal klaar mee zijn door de hoeveelheid), telefonisch alles met Daniël doorlopen met enigszins een barrière, waardoor er af en toe wat miscommunicatie ontstaat of je elkaar niet helemaal begrijpt, data verplaatsen omdat sommige tours die we willen doen alleen op bepaalde dagen kunnen en ow… dat marktje is alleen op zaterdag dus moet op zaterdag. Na al dat: is het nog niet echt gelukt.
Mijn creditcard werkte niet mee en toen de apps niet, en nou kan ik de treinkaartjes helemaal niet meer online bestellen door blokkeringen in de app en mijn kaart die niet wordt geaccepteerd. En de speciale Lotte Tower tickets die we van tevoren moeten bestellen omdat er maar 12 plekken per tijdsslot zijn, kunnen alleen door Koreanen besteld worden (bepaalde accounts voor nodig).
Dus dit was bedoeld om even grip te krijgen, maar ik ging slapen met nog meer zorgen dan eerst…
School…
Je zou het bijna vergeten. Deze week geen foto van de opdracht, maar van mij! Terwijl ik een Koreaanse presentatie doe. Deze week moet ik een brief schrijven voor mijn wekelijkse opdracht, waarin ik een Franse student ging vertellen wat hij allemaal kon doe in Seoul.
Wat heb ik geleerd deze week dan? Nou: een aantal grammaticale structuren voor plannen. Zoals, ‘ik plan om … te gaan doen’, ‘als je…. dan…’ en ‘ik wil… doen’ of ‘hij wil … doen’ (wat 2 verschillende structuren zijn in het Koreaans).
Positieve afsluiting
Dat moet kunnen! Ik heb nog steeds harstikke veel leuke dingen gedaan deze week, m’n eigen hoofd en gedachten willen alleen niet zo meewerken deze week. Maar écht… soms is het niet erg dat het even niet allemaal 100% goed voelt en is het oké om mensen te missen (wat ik denk dat ook aardig meespeelt op dit punt).
Ik vind het nog steeds hartstikke leuk hier, maar ga ook steeds meer (wat ik echt al wel deed van tevoren hoor) waarderen wat ik thuis allemaal heb en nu mis. Ik kijk er naar uit om hier nog een paar weken te zijn, maar ook om daarna weer naar huis te gaan en daar iedereen weer te zien spreken en het ‘normale leven’ weer op te pakken!
Toen ik deze week een beetje sentimenteel werd, heb ik mijn eigen werkplekje in de kamer (die ik nu alleen heb, de Duitse kamergenoot is afgelopen weekend weer vertrokken), ingericht met wat foto’s en kunstwerken uit het boek dat mama heeft meegegeven. Ik heb ook de sleutelhanger gemaakt uit datzelfde boek. En… de pannenkoekmix gebruikt dat mama in het boek had geplakt. Precies genoeg voor precies 1 kleine écht Hollandse pannenkoek (met stokjes gegeten).
Ik zie jullie volgende week weer! Met hopelijk een iets beter gevoel…
*voor de mogelijkheid om te volgen is een account op deze platforms vereist, maar niet getreurd! Je kunt ze ook inzien op mijn home pagina.
Lieve Anne,
wat ben ik weer blij en geraakt door je openhartige verslag van je “zijn ” in Zuid-Korea.
Na 8 weken die je er nu bent, snap ik je welzijn heel goed en lastig om je te herpakken.
Wat zijn wij trots op je dat je dit allemaal onderneemt en dat is echt heel veel. Je maakt een prachtig document van deze reis voor later om terug te lezen en kijken. Wat zul je moe zijn bij thuiskomst!!! Fijn te lezen, dat je er ook weer een beetje naar verlangt en waardeert wat je hier in Nederland hebt.
Lieverd, hier nu mijn eerste reactie na het lezen van je blog. Later wel andere vragen/opmerkingen.
Dikke knuffels van opa en oma Rienstra
Lieve Anne,
wat ben ik weer blij en geraakt door je openhartige verslag van je “zijn ” in Zuid-Korea.
Na 8 weken die je er nu bent, snap ik je welzijn heel goed en lastig om je te herpakken.
Wat zijn wij trots op je dat je dit allemaal onderneemt en dat is echt heel veel. Je maakt een prachtig document van deze reis voor later om terug te lezen en kijken. Wat zul je moe zijn bij thuiskomst!!! Fijn te lezen, dat je er ook weer een beetje naar verlangt en waardeert wat je hier in Nederland hebt.
Lieverd, hier nu mijn eerste reactie na het lezen van je blog. Later wel andere vragen/opmerkingen.
Dikke knuffels van opa en oma Rienstra
Nou lieve Anne, ik snap je ” ik weet niet wat ik met m’n zelf aandoet” wel hoor! Zolang vooraf aan het plannen geweest, de enorme cultuurverschillen met ons koude natte kikkerlandje en volledig overprikkeld door het zoete( letterlijk en figuurlijk) uiterlijk vertoon. Het totale nieuwe is eraf maar je bent ook niet helemaal “thuis”.Het klinkt of je inderdaad een beetje veel gedaan hebt om maar niks te missen ” omdat je er nú bent”…. stop and smell the rosés vrouw! We zijn hier zo enorm trots op jou, misschien missie voor deze week, zoek mooie parken en geniet van de natuur, daar knapt meestal je hoofd heerlijk van op. Lieverd geniet! Liefs van ons🩷🩷🩷
Ja Anne, heel begrijpelijk hoor, dat je vandaag een beetje in een dip zit. Je hebt de afgelopen 8 weken zo onnoemelijk veel gedaan, zowel aan studie, wat op zichzelf al veel inspanning vergt, als aan leuke uitstapjes als toerist. En dat ga je nu even bezuren met een soort ‘overload’ van alles wat zo vreemd en interessant voor je moet zijn. Je bent zelf al tot de conclusie gekomen dat voor een paar daagjes een stapje terug het beste zal zijn. Daarna ga je weer vrolijk verder om zo veel mogelijk van alles te proberen en te genieten, want ja, daarvoor ben je uiteindelijk in Korea, nietwaar?” Binnenkort komt Daniel en oh… wat zal hij verrast zijn, dat jij zo goed de weg weet en zijn ‘toergids’ kan zijn!! Zoals altijd heb ik weer genoten van deze reisblog en ik wens je nog heel veel fantastische ervaringen, hoor. Veel liefs,
Tante Eveline
Hoi Anne ,wat een prachtige verslagen van jouw verblijf in Zuid-Korea ,oma stuurde het ons door en wij genieten ervan.Het is een fantastische ervaring om een tijd in een ander land met andere cultuur en gewoontes te zijn.Wij blijven het volgen en genieten van jouw verslagen.Lieve groet voor ,Dick en Dory
Leuk dat jullie het ook volgen en leuk vinden. Dankjewel voor de reactie! Ik blijf alles met heel veel liefde delen! Groetjes, Anne
Hé lieve schat, wat een mooie verhalen en foto’s en filmpjes zie ik toch voorbij komen van jou. Wat een belevenissen en wat ben ik trots op jou. Je doet heel veel en volgens mij is her nu mooier weer daar bij jullie. De kersenbloesem is al weer voorbij maar de zon doet hopelijk veel…….. nog een paar weekje lessen volgen en dan kan je trots zijn op het certificaat wat je zeker zult halen. Je was al prachtig met je presentatie 💖😘💖😘
Straks heerlijk een paar weekjes met Daniël door Seoul en omgeving. Mooi vooruitzicht en geniet van al je belevenissen nu waar je straks hele mooie herinneringen van hebt. ❤️😘❤️😘 ik kijk uit naar je volgende verslag met belevenissen liefs mama 💋 xoxo
Lieve Anne. Heel begrijpelijk even een off week. En waar het precies door komt dat maakt niet uit. Dit kan altijd gebeuren. Maar belangrijk is dat je er niet in blijft hangen en er in doorslaat. Ik vind je nog steeds super stoer dat je dit avontuur bent aangegaan en er nog midden in zit. Als je straks weer thuis bent heb je echt iets om naar terug te kijken. En wat een verhalen heb jij om te vertellen. Hoeveel mensen kunnen dit nou zeggen. Ondank je off week heb ik je blog weer met heel veel plezier gelezen. En kijk weer uit naar de volgende. Dikke knuffel Brenda