En dan bedoel ik ook echt helemaal niets. Ik denk dat dit eindelijk eens een korte blog wordt, want het was écht hélemaal níks. Oké, behalve het weekend dan, want dat had ik vorige week al gepland.
Eigenlijk heb ik de afgelopen 2 dagen voor het eerst pas weer meer dan 3 uur geslapen, dus ik hoop dat het nu de goede kant op gaat. Maar daarom dus niet zo veel gedaan uit vermoeidheid. Ik ga het allemaal zo positief mogelijk proberen te benaderen en juist als kans gebruiken de ‘gewone’ kant van het ‘in Korea zijn’ eens te belichten.
Begin van de week
Lotte World Tower
Vorige week had ik het erover dat ik was begonnen met het plannen van de trip als Daniël er is en nou, das helemaal verder tot bloei gekomen! Tot op de minuut (ongeveer) staat alles vol gepland, want in 2 weken heel Seoul laten zien… dat wordt een uitdaging. Op dinsdag probeerde ik wat dingen van de ‘to do’ te krijgen om wat rust te creëren en dat ging… aan alle kanten mis.
Uit school ging ik ‘even snel’ richting de Lotte World Tower waar Daniël en ik op 555 meter over een paar weken de zogenaamde bridge tour, sky walk willen doen: tussen de 2 toppen van de toren over de brug lopen, buiten, uiteraard vast met metalen draden, etc.
Toen ik om 13:40 uur klaar was, ging ik een half uurtje die kant op, om daarna écht te gaan slapen, want ik was veel en veel te moe van maar 2 uur slaap. Eigenlijk wilde ik het online reserveren, maar dat lukte allemaal niet. De uiteindelijke conclusie is dat buitenlanders dat niet kunnen, je hebt Koreaanse identiteitsgegevens nodig. Gelukkig stond op de website: 1 maand van tevoren te bestellen en daarna stonden zowel online en aan de balie aangegeven bij de ‘hoe tickets reserveren’ kop.
Na een rit van 40 minuten vanaf school kwam ik aan bij de Lotte World Tower, waarvan de ingang nog moeilijk te vinden is! (dit was een zoektocht van door het Lotte World winkelcentrum, naar buiten naar het Lotte World Park, naar binnen in de Lotte World Tower, naar de begane grond, terug het winkelcentrum door waar het blijkbaar aan het begin al om de hoek was… tja… dat heb je als alles dezelfde naam heeft) En daar kon ik… de tickets niet bestellen. Alleen voor de dag zelf.
Nouja, ik heb inmiddels (toen ik daar stond nog niet) opgegeven en we gaan op de gok hopen dat er plaats is op de dag zelf en we een plekje kunnen reserveren. Ik wil het wel echt heel graag, dus ik hoop het echt heel erg.
Seoul station
Nou oké, als dat niet kan dán toch ook nog maar richting Seoul station (50 minuten, op 2 uur slaap) onderweg in de trein nog maar een keer proberen via de KTX (Koreaanse OV voor treinen) app tickets voor Busan te regelen, en zowaar kwam mijn betaling door! Helaas de tickets zelf niet. Hoe vaak ik ook bleef refreshen, er bleef staan dat er geen tickets waren op mijn naam en de betaling… die was echt doorgekomen.
Nouja, onderweg naar het station was ik toch al. Toevallig had ik een week eerder al door het station gelopen toen een mede-student daar moest zijn, dus ik had de balie al gespot. In de rij die lang was, maar ze werken echt enorm efficiënt en snel hier!
Een van die dingen was dat ik met mijn telefoon een QR code kon scannen en dan kwam er een vragenlijst naar boven waarop ik alle informatie in kon vullen op zo’n manier dat de medewerkster het alleen maar hoefde te lezen en precies mijn tickets kon regelen. Echt heel handig! Maar… ik was natuurlijk weer bijzonder.
Ik heb nog zitten denken in de rij: moet ik gewoon denken: “De betaling zal wel niet goed doorkomen zijn. Als de tickets inderdaad niet goed gereserveerd zijn, krijg ik vast over 2 dagen een melding dat de reservering van het geld er toch uit gaat en er niet tot betaling wordt overgegaan en zo niet… ga ik later wel weer naar de balie?” Want ja, je hebt toch een taalbarrière. Maar! Ik heb de vertaalapp, Papago, erbij gepakt en de situatie uitgelegd en deze mevrouw kon met mijn creditcard (waarmee ik online betaald had) alles nagaan en de tickets goed voor me reserveren en uitprinten en ook de terugreis vanuit Busan regelen.
Nou. Het is dus officieel! Er zijn allemaal dagtrips en tours besteld voor als Daniël er is, de AirBnb’s zijn geregeld, de treinrit heen en terug voor Busan. Daniël, je kunt komen! Ik ben er klaar voor. (Bijna, Anne, nog 2 weekjes wachten… *sad face*)
En verder die week
Je zou denken na uiteindelijk toch zo’n drukke dag (want ik was uiteindelijk na 18:00 uur thuis op dinsdag) slaap je goed. Nou nee… weer 2 à 3 uur slaap, wat op woensdag nog wel goed ging met een late dag les en een beetje half wegdommelen de hele ochtend. Maar op donderdag met om 9 uur les…
Ik heb echt in de metro gestaan en in de les gezegen, helemaal duizelig… licht in mijn hoofd en… echt zo’n punt dat je niet meer weet wat je moet! Meestal ga ik uiterlijk 12 uur slapen, of nouja, een poging doen, ik drink de laatste dagen extra water, doe iedere avond een hele gezichtsverzorgingsroutine (om ook een beetje in een slaapritme te blijven en mijn gezicht breekt natuurlijk ook uit na zo weinig slaap)… wat kan ik nu nog doen?
Ik heb een middagdutje geprobeerd te doen, wat ook niet lukte en besloot toen op een andere tactiek over te gaan: Makgeolli (Koreaanse rijstwijn) drinken. Mijn 2 huisgenoten (ik heb nog steeds geen kamergenoot op het moment) gingen naar Insadong, een buurt met een creatief winkelcentrum, en daarna uit eten. En ik ging mee, heb heeeeel wat leuke souvenirtjes gespot (die ik later pas ga halen, want we kopen pas een extra koffer ná de Busan trip voor alle souvenirs) en toen belandden we in een restaurant waar ze Noord Koreaanse koude noedelsoep (Naeng-myeon) serveerden met de beloofde makgeolli.
En daar werd het gezellig mee en toen… sliep ik nog steeds slecht… maar! Wel beter, ik denk dat ik de 4 uur heb aangetikt! Dus op vrijdag extra vroeg slapen, want: ik had plannen voor zaterdag!
Weekend
Zaterdag deel 1
Ja, de plannen. Die heb ik een beetje geheim gehouden. Het was een bijzondere dag: koningsdag en papa zou die dag op TV komen (samen met mij) voor Weekend Miljonairs, waar we in februari voor bij de opnames waren geweest.
Ik had vorige week even extra naar het budget gekeken, want met alles wat er al gebeurt, nieuwe omgeving, veel doen. Was de instelling vooral: doe maar rustig aan. Maar geen idee hoe het er nou inmiddels voor stond. Conclusie: ik on nog wel wat extra leuks doen wat ik heel graag wilde, want dat kon het budget wel hebben. Dus ik heb duo paragliden gereserveerd op 2 uur(!!) afstand met de metro van Seoul vandaan.
Op zaterdagochtend 09:30 uur zat ik dus in de metro, want om 13 uur zou ik mijn vlucht maken en om 12 uur zou iemand van de organisatie me op het dichtstbijzijnde station op komen halen. De medewerkers konden allemaal geen Engels, en begrepen ook niet helemaal dat ik opzich wel een klein beetje Koreaans kan, dus dat ik van ‘wacht hier alsjeblieft 10-15 minuten’ in het Koreaans niet in de stress schiet, want dat versta ik wel.
(En dat in de stress schieten deden zij dus wel. Ik heb echt een paar zinnen Koreaans tegen ze geprobeerd te spreken om duidelijk te maken dat ik wel iets van ze begreep! Maar het kwam niet over, vaak schieten Koreanen ook in koffietenten in de stress als ze opeens een zeer westers uitziende persoon Koreaans horen praten en dan gaat het helemaal mis. Ik heb het gelaten voor wat het is…)
Na een klein half uurtje wachten en voorbereiden (in een pak hijsen, ik kreeg als typische ‘lange’ westerse persoon meteen een maat XL en een instructievideo in het Engels kijken) ging ik met nog 4 Koreaanse dames het busje in dat ons naar de top van de berg zou brengen waar we onze vliegtocht zouden beginnen. Dit was de engste tocht die ik ooit in mijn leven heb gemaakt! Dat busje over onverharde paadjes naar de top van de berg met overal stenen, keien en rotswanden die half afbrokkelden als je erlangs reed. En uiteraard een diepe klif aan de andere kant naast je. Maar we zijn bij de top gekomen!
En daar was meteen het mooie uitzicht over de bergen, het kleine dorpje verderop en het water van de rivier te bewonderen. Maar niet te veel treuzelen! We zijn hier om te vliegen. Oké, wat is dan paragliden? Nee ik ben niet uit een vliegtuig gesprongen, ja er is een parachute, nee ik hoef er zelf helemaal niks voor te kunnen (dat is het duo gedeelte)!
Het komt erop neer: ik maakte de vlucht samen met een Koreaanse professional achter me waar ik aan vastgemaakt werd. En hij zat dan weer aan de parachute vast. Beiden hebben we een zitgedeelte aangedaan waar we gedurende de 10-20 minuten durende vlucht op kunnen zitten. Hoe kom je dan de lucht in? Nou: rennen! Je staat op de top van de heuvel, dus de instructeur zorgt er eerst voor de de parachute lucht vangt door hem simpelweg omhoog te gooien en een paar stappen te doen. En dan ren je naar de rand van de berg. En als je op een gegeven moment in de lucht aan het rennen bent… dan gaat het goed! 🙂 En dan kun je gaan zitten en genieten van het uitzicht.
En dat heb ik dus ook gedaan. Ik wilde dit natuurlijk herinneren en vastleggen dus had gevraagd voor de optie met foto en video (die ik zelf met selfiestick moest maken en ik had tijdens het maken geen idee wat ik met dat ding moest, maar dat is bijzaak), dus er is beeldmateriaal! En dat zegt naar mijn mening veel meer dan deze woorden zo op een scherm. Komen ze!
Er is zelfs video materiaal!
Video: ‘Exciting’ (Tip: geluid zachter zetten vanaf 40sec)
Zaterdag deel 2: Myeongdong
Dat alles heb ik met de foto’s en video’s ook pas aan iedereen thuis laten weten door het simpelweg allemaal op te sturen.
Toen ik toch al onderweg was… belandde ik op de terugweg ook nog even in Myeongdong, waar ik wat heb rondgekeken bij de winkels (nog meer souvenir ideeën) en de nieuwe Line Friends winkel heb bezocht. Dit is het merk achter dat knuffelfiguren die BTS ooit ‘van zichzelf’ heeft gemaakt.
Huh? Wat is dat dan? Line Friends is een soort van Emoji (het merk van de gele smiley figuren die je in berichten kunt gebruiken), maar dan hier in Korea. De figuren zijn niet alleen in berichtenapps (hier heb je KakaoTalk wat vergelijkbaar is met WhatsApp of Facebook Messenger) te gebruiken is, maar ook in fysieke vorm te koop is: knuffels, pennen, schriften, spiegels, slippers, badjassen, pyjama’s, wat je ook maar kunt bedenken verkopen ze met een aantal van deze figuren erop.
Een van de eerste samenwerkingen die Line Friends ooit deed was met K-pop band BTS, waar ik fan van ben. De bandleden werd zelf gevraagd een tekening te maken van een figuur dat hen representeerde en er een karakter bij te verzinnen. Dat is uitgebreid met een heel achtergrondverhaal, zelfs familie van de karakters en nog veel meer. En dat werd zo’n succes dat het na 8 jaar nog steeds in veel promotionele activiteiten voor BTS wordt gebruikt en de karakters dus ook nog steeds en met steeds nieuwe collecties verkocht worden in deze winkels.
Inmiddels hebben veel meer K-pop bands hun eigen collectie, maar die van BTS blijft de populairste en dan komen we dus weer bij de nieuwe winkel waar ik heen ging. Voor de deur stond Mang, 1 van de BTS figuren, waar ik even mee op de foto ben geweest. En in deze nieuwe winkel zijn (vanwege de succesvolle samenwerking) ook de handafdrukken van de BTS leden te zien. Uiteraard heb ik op allemaal even mijn hand gelegd (en daarna de desinfecterende handgel uit mijn tas gepakt) om te kijken hoe groot mijn handen waren in vergelijking tot BTS. Conclusie: mijn handen zijn even groot als die van Jimin, die erom bekend staat de kleinste handen te hebben in de band. Poezelige handjes heb ik ook…
Zondag
Op zondag had ik ook eerder deze week al plannen gemaakt en ik ging weer Seoul uit! Dit keer richting Suwon, waar een groot winkelcentrum te vinden is met een mooie bibliotheek (ja daar hebben ze er ook in van ín Seoul) en we gingen op zoek naar een ‘fortress‘ in de buurt waarvan we niet helemaal wisten wat het was, waar het was en wat we ervan konden verwachten.
In ieder geval, we gingen rond 12en (nadat ik ‘s ochtends naar de sportschool was geweest, want dat doe ik ook nog ieder zondag trouw) met metrolijn 1 naar Suwon. En daar ging het al mis. Want die lijn… splitst zo mogelijk overal en dan kun je op een hele andere plek eindigen dan wat je had bedacht. Koreanen schijnen het te snappen, maar ik niet. Na 4, 5 metro’s niet instappen die ergens anders heen leken te gaan, stapten we bij nummer 6 in die zowaar de goede kant op ging!
Oké, deel 1 gelukt. Toen werd alleen wel halverwege omgeroepen: wij zijn vanaf nu een express metro, die een aantal stations overslaat… waaronder degene die wij moesten hebben. Dus vanaf een station te ver, weer een terug (was ook nog een uitdaging, we hebben eerst 20 minuten verdwaald op het station rondgelopen) en toen waren we op de bestemming: het winkelcentrum! Op zoek naar eten wat in deze grote winkelcentra meestal op de bovenste verdieping te vinden is, dus we hadden meteen al heel veel gespot waar we ‘zo heen wilden’.
Nou… die winkels hebben we nooit meer terug gevonden zo groot is het daar! Maar de bibliotheek met enorm mooie decoratie, die hebben we wel gevonden. Niet te kissen ook, want de bibliotheek gaat dwars door 3 verdiepingen heen! Na de boekenwinkel waar ik zowaar 2 Koreaanse boeken heb gekocht en heel veel kijken, kijken en niet kopen, gingen we op zoek naar de ‘fortress‘, wat hoe en waar die ook mag wezen.
Tja ehm… ik denk dat we hem niet hebben gevonden dat dat de conclusie was, want er zou een sluitingstijd zijn van 18:00 uur, maar een ingang hebben we niet gevonden. Wel een muur met wachtposten dat bij de fortress hoort. Ik ga hier toevallig nog een keer heen met Daniël (toevallig, want het is een tour met 2 delen en wij gingen vooral voor het ándere deel dan deze fortress) onder begeleiding, dus die gaan ons dan vast vertellen wat er allemaal gaande is hier.
Vanuit de belofte die ik aan het begin deed om het dagelijks leven te vertellen (wat ik hopelijk al wel een beetje heb getoond met de verhalen over tickets regelen en verkeerde metro’s) kan ik niet overslaan dat ik bij terugkomst nog even langs de buurtsuper op de hoek ging.
Ik heb inmiddels mijn favoriete drankje al gevonden, dat ik een paar weken terug kocht in de veronderstelling dat het water was (dat is het dus niet, het is eerder een soort sportdrankje). Met 0 kcal, waar Koreanen vanuit de schoonheidsidealen zeer groot fan van zijn, dus daar zijn altijd veel opties in te vinden. Ik heb helaas wel nog maar 1 buurtsuper gevonden (dichtbij huis gelukkig) waar dit drankje te krijgen is.
Daarnaast ben ik op een missie om alle mogelijke ijsjes te proberen. Zo kocht ik vandaag een ijsje in mais vorm, met daadwerkelijk ook maisstukjes erin in vanille smaak met chocola. Veel door elkaar, maar het werkte zeer goed. Mijn favoriete ijsje (voorlopig) is ook gevonden. Extra leuk: ik ging dit ijsje testen omdat het de favoriet is van Jungkook uit BTS. Ha! We hebben dezelfde favoriet ;-P.
Gedaan wat ik wilde
Het zijn in ieder geval wel weer een aantal mooie plaatjes geworden en genoeg tekst voor een hele blog. En nu zit ik hier op zondagavond (voor mij) deze blog te typen, lekker in mijn bedje zittend met mijn laptop. Want ik weet dat ik daar op maandag geen tijd voor heb, ik heb namelijk de level-up test op maandagmiddag (ik ga deze week van het niveau beginner / 1 naar elementary / 2, wat… qua bewoording niet heel erg als een upgrade voelt, maar hey! M’n boek zegt straks niveau 2 i.p.v. 1!) En ga ik zometeen nog even een serie kijken tot… tja waarschijnlijk een uurtje of 02:00 ‘s nachts want ik kan uitslapen (de les begint om 15:20 uur) en de laatste aflevering van de nieuwste K-drama komt 00:00 uur uit!
Ik heb nooit gezegd dat ik alleen maar verantwoordelijke en/of slimme keuzes maakte, maar weet je… ik heb vakantie. En zo ben ik het nu ook gaan zien. Ik hoef niks en ik kan doen wat ik wil (wat best veel is: zowel op toeristisch vlak als blogs en video’s maken). Doen wat ik wil, wanneer ik dat wil en waarvoor ik dat wil is dit moment en deze trip juist voor. Mama kreeg even geleden de vraag: waarom leert ze Koreaans dan? Wat heeft ze daaraan? En dat is een vraag die ik zelf ook best veel heb gekregen en krijg. Ik weet niet of ik ooit direct antwoord heb gegeven, maar bij deze: omdat ik het wil en leuk vind. En om niets en niemand anders… Gewoon omdat.
En dat is oké, ik hoef niet met ieder minuut van de dag (van iedere week, van iedere maand) mezelf te verbeteren of naar iets beters toe te werken. Ik vind het voor nu even genoeg om te ervaren en het naar mijn zin te hebben. En echt, ondanks dat ik af en toe dipjes heb en in de knoop zit in mijn gedachten, met mijn slaappatroon en/of alles wat ik wil (tegelijkertijd) kan ik echt niets anders zeggen dan dat ik het heel erg naar mijn zin heb.
*voor de mogelijkheid om te volgen is een account op deze platforms vereist, maar niet getreurd! Je kunt ze ook inzien op mijn home pagina.
Lieve Anne,
Ja, absoluut!! De laatste zin in deze blog noemt precies op waarop ik hoopte: “tegelijkertijd kan ik echt niets anders zeggen dan dat ik het heel erg naar mijn zin heb!” En ook de regel: “omdat ik het wil en leuk vind!” Trouwens, in die hele paragraaf vertel je precies waarom je deze geweldige ervaring bent begonnen!! Je bent een kei, hoor, Anne en ik geniet met je mee! Ik wens je dan ook een paar fijne weken met Daniel. Laat je hem wel eerst even bijkomen van de lange reis of neem je hem meteen mee op stap? Hij zal niet weten wat hem overkomt, met een reisleider zoals jij!! Hopelijk kunnen we nog even genieten van een paar blogs met leuke foto’s. BTW: de video van paragliding was geweldig! Ik werd er wat duizelig van! Veel liefs en tot de volgende blog. T. Eveline
Lieve Anne,
Je bent je een echte Kanjer!! Ik sluit me in z’n geheel aan bij de wijze woorden van je Tante Eveline.
Ik vind het fantastisch van je dat je niet anders kan zeggen, dan dat je het heel erg naar je zin heb en: “omdat je het wil en leuk vind!” Ook Ik wens je uiteraard fijne weken met Daniel.!! Hij zal niet weten wat hem overkomt. Heel veel plezier en GENIET er nog maar lekker van, zowel nu als straks samen. Veel liefs en pas op jezelf…XXX. Thijs.
Omdat ik het wil en leuk vinden om niets en niemand anders!!!
Dit is precies wat ik zo knap vind aan jou!! Doen wat jij wilt wat anderen er ook van denken. Alleen van de vraag van mensen “wat heeft ze aan koriaans” gaan mijn haren al van overeind. Die mensen snappen er niets van en zij misschien zelfs een beetje jaloers omdat jij doet wat hun niet durven. Wat een week heb je weer achter de rug. En met als hoogtepunt (letterlijk als figuurlijk) het paragliden. Wat een super gave ervaring!! Anne ga lekker door met wat je leuk vind en blijf genieten. Groetjes Brenda