Alles is gepland! Koffer ingepakt, uitgepakt en weer 100x opnieuw ingepakt om onder het toegestane gewicht te blijven. Wel een extra handbagage tas, niet een extra handbagage tas. Video’s en locaties opgeslagen van plekken waar ik heen wil. Ik ben gewoon enthousiast, gespannen en met dubbele gevoelens, omdat er heel veel mensen thuis blijven en niet in je koffer mee gaan.
Direct ingecheckt toen dat kon om 9 uur ‘s ochtend op 19 februari. En toen… kwam er 15 uur voor vertrek het bericht: uw vlucht is gecanceld. En helaas was dat niet het laatste dat mis ging. Ik neem jullie even mee door de heisa van de afgelopen 48 uur.
Nieuwe vlucht: Duitsland vs. China
Stap 1: de chatbot
Ik was natuurlijk meteen in gesprek met de chatbot om alternatieven te zoeken en vond een (dacht ik) goede vlucht via Munchen. Toen ik de laatste informatie door wilde lezen om die vlucht te boeken, kwam er al het nieuws vanuit Lufthansa, de originele luchtvaartmaatschappij, dat er een nieuwe vlucht voor me was geboekt, maar wel met een gewijzigd plan.
Stap 2: via China naar Zuid-Korea
In plaats van met Lufthansa via Frankfurt, met China Southern Airlines van Amsterdam via Guangzhou, China naar Incheon, Zuid-Korea. En niet om 8:55 uur vertrek op 1 maart met aankomst om 10:00 uur op 2 maart, maar vertrek om 21:40 uur met aankomst om 21:20 uur.
En vooral dat laatste gaf nogal wat problemen. Zo had ik bijvoorbeeld een SIM kaart (voor internet/mobiele data in Zuid Korea) gereserveerd, maar zou de kiosk daarvoor om 22:00 uur sluiten, zou ik nog wel op tijd zijn daarvoor met immigratie en de koffer ophalen meegenomen? En ook de kiosks voor de bus tickets sloten om 22:00 uur.
Stap 3: toch via München dan?
Kort gezegd, ik zag het niet echt zitten. Dus heb ik toch even gekeken met de telefonisten van Lufthansa voor de vlucht via München. Toen bleek alleen dat die vlucht 3 maart zou aankomen en er dus een overnachting in München zou zijn (ja zover had ik dus nog niet gelezen), dus dat hebben we toch stop gezet of…
Toen zei mijn account opeens dat ik eerst van Amsterdam naar München zou vliegen en dan van Guangzhao naar Incheon. Klein praktisch probleempje…. dat kan natuurlijk niet, want dan sta ik toch echt in het verkeerde land op een vliegtuig te wachten.
Stap 4: toch maar via China
Uiteindelijk heb ik alles met een tweede telefoongesprek met Lufthansa weer recht kunnen trekken. De beste optie was echt via Guangzhou, China. Gelukkig vond ik voor de SIM kaart de optie voor de 24-uurs kiosk en na contact met mijn host van het gastgezin bleek een taxi sowieso altijd te kunnen vanaf het vliegveld, dus ik zou zeker goed aankomen! (Alhoewel wel wat prijziger)
Of dit inderdaad goed is gekomen, zoals op dit punt verwacht? Resultaat: twijfelachtig.
D-day: Vliegtuig #1
Alhoewel bijna 12 uur later dan gepland, was ik rond 18:00 uur op Schiphol Airport voor het vliegtuig naar China. De koffer nog 1 keer gewogen (23.4kg, oeps, gelukkig ronden ze naar beneden af) en de bagage afgegeven. Direct met label zodat hij in één keer door ging naar Incheon, Zuid-Korea. Na wat tranen en knuffelen met papa, mama en Daniël die me hadden afgezet op Schiphol, ging ik dan toch echt richting de controles en richting de gate.
De vlucht zelf ging eigenlijk heel soepel:
- Ik kreeg na een uurtje al avondeten (ondanks dat ik dat eigenlijk thuis al had gegeten). Rijst met beef, echt Aziatisch wat dat betreft, met zelfs een dessert en fruit.
- Rond 23:00 en na een van de vliegtuig-films te hebben gekeken (die meer op de achtergrond als tijdverdrijf diende) , gingen even later de lichten uit voor de ‘nachtstand’. Zo had ik het ook (aangepast) gepland: na de eerste 2/3 uur lang slapen en dan een uurtje voor landing om 15:55 uur weer wakker worden om helder te zijn voor de overstap die al om 16:55 was, dat zou haasten worden!
- Na 6 uur, werd ik iets vroeger dan gepland wakker door de lichten en het gerommel voor: het ontbijt! Ommelet met een mini croissant en een yoghurtje, aan eten genoeg bij China Southern Airlines! En toen ben ik nog maar 2 uur wakker gebleven, wat uiteindelijk best nog wel nodig was om echt wakker te worden.
D-day +1: de overstap
Om 16.05 uur lokale tijd kwam het vliegtuig na een kleine vertraging aan in Guangzhou, China. En dat betekende, nog meer haasten! Zelfs zo erg dat een van de medewerkers van China Southern Airlines me stond op te wachten met een naambordje. Hij vertelde me meteen dat we moesten rennen om de vlucht te kunnen halen, dus daar gingen we!
Ik mocht langs alle rijen met voorrang die normaal alleen bedoeld is voor militairen en werd door iedereen vriendelijk geholpen tot… de beveiliging. Daar ging het helemaal mis. Ik kreeg de opdracht om mijnlaptop en telefoon uit de tas te halen en mijn tassen in een bak te leggen. In alle haast had ik bij de eerste keer door het poortje lopen nog mijn telefoon, reispilletjes en draadloze oortjes in m’n zakken zitten en gingen alle alarmbellen af. Poging 2, prima in orde met mij.
M’n tassen? Niet. In een van de tassen zat het ‘boek met oplossingen’ wat ik van mama heb gekregen voor de vlucht. 1 ding had ik daar alleen niet uitgehaald: de sterretjes ‘voor als ik een wonder nodig had’. En die mogen natuurlijk niet mee. Ze gingen uit het boek op de foto met mijn paspoort en boarding pass.
Mijn andere tas veroorzaakte buiten mijn weten ook genoeg problemen en is ook meerdere keren door de scanner gegaan. Daar is… ongeveer alles uitgehaald voor er een akkoord kwam. Alleen… wist ik dat dus niet. Ik werd ondertussen bezig gehouden met nog een scan van mezelf, toch ook schoenen uit en die apart door de scanner (en ondertussen stond meneer ‘we-moeten-rennen!’ tegen z’n collega’s te zeggen dat we nu écht moesten gaan! Zo klonk het ten minste in het Chinees.) Dus ik snel m’n tassen gepakt en rennen.
De Nederlanders die ook net door de beveiliging kwamen zeiden nog: “zo die heeft haast”, “Ja, hij zei 2 minuten geleden dat ik nog 5 minuten had.” zei ik snel terug. En toen stonden we na even rennen bij de gate en… ik zie mijn portemonnee nergens! Oma zou zeggen: gehaaste spoed is zelden goed, nou, dit is het perfecte voorbeeld.
Hij eerst terug naar de beveiliging rennen, niets gevonden, toen ik en daar lagen al m’n opladers, portemonnee en brillenkoker die zonder mijn weet uit m’n tas waren gehaald voor de controle. Diezelfde Nederlanders vroegen nog: “Kunnen we helpen?”, maar ik was alweer terug gerend.
Conclusie: vliegtuig heeft op me gewacht. Ik kwam als laatste binnen toen alle kleppen al dicht waren, maar ik heb hem gehaald! Eind goed, al goed? Helaas, weer niet!
Vliegtuig #2
Nog een vlucht van 3 uur en 25 minuten te gaan, al zwetend, maar wel met een flesje water van de crew zat ik in mijn tweede vlucht en nog wel bij het raam! Het uitzicht was geweldig aan het begin van de vlucht met mooie bergen en een ondergaande zon. Al snel werd het weer donker, want we hadden ook nog een uurtje extra (+1) tijdverschil. Maar ook in het donker met al die lichtjes van steden zijn hele mooie uitzichten! Ik zag Zuid-Korea voor het eerst in het echt!
Ik kreeg nog een keer lunch/avondeten (rijst met kip, wat optie 2 was tijdens vlucht 1 dus ik heb precies goed gevarieerd gekozen), wat ik er eigenlijk echt niet meer in gestapeld kreeg na mijn ontbijt 2 uur ervoor. We landden zelf te vroeg, dacht ik, om 21:10 op Incheon Airport in Zuid Korea. Maar te vroeg was dat zeker niet, want, Daniël pak alvast je notitieboek voor aantekeningen, dan moet je met de metro (!) naar de terminal. En daar kom je dus wel 21:20 uur aan. Bij de immigratie waar helaas een heeeele lange rij stond voor de immigratie. Die bus ga ik niet meer redden dat wordt een taxi, dacht ik.
Toen de bagage, 3 vluchten op dezelfde band en bij mijn vlucht stond ‘loading…’ dat bleef er alleen staan totdat iedereen was vertrokken en de band werd stilgezet. Een kleine paniekaanval. Een medewerker zoeken die me naar de lost & found bracht. Ik dacht nog: nu gaan ze hem zoeken, maar ergens wist ik al wel: als je mij net op tijd op het vliegtuig krijgt, is er een zeer kleine kans dat het is gelukt mijn koffer ook in het vliegtuig te krijgen.
Dat was dus inderdaad ook het geval. Ik mocht meteen een formulier invullen met de informatie van mijn koffer, de inhoud, en de gegevens van mijn verblijfplaats en host voor als de koffer ‘gevonden werd’ (al is het eerder een ‘gepland te laat aankomt’ volgens mij).
Eind goed, al goed? Nee. Bijna. We komen er wel, maar alles komt in drievoud. Vlucht gecanceld, koffer kwijt en…
De weg naar de host
Na al dat gedoe, had ik er echt even geen zin meer in om uit te zoeken hoe de nachtbussen werkten, nadat de bemande posten om 22:00 uur waren gesloten, dus besloot ik meteen een taxi te nemen, ondanks dat dat een stuk duurder is dan met de Limousine Airport bus of hogesnelheidstrein. Dan kon er tenminste niets mis gaan. Via de lokale versie van WhatsApp, KakaoTalk, belde ik de host van mijn gastgezin, die in vlekkeloos Koreaans het adres doorgaf aan de taxi chauffeur. Ik kon op het schermpje precies meekijken welke route de chauffeur moest nemen en hoe lang het zou duren. Belangrijk, want het wil nog wel eens gebeuren dat ze bij buitenlanders een verkeerde afslag nemen om je meer te laten betalen, omdat prijzen door de overheid zijn vastgesteld en dus niet kunnen variëren. De enige uitzondering is internationale taxi’s, waar je betaalt voor het spreken van de chauffeur van Engels, Chinees of Japans. Gelukkig kreeg ik in deze een Koreaanse chauffeur zover.
Toch belandde ik uiteindelijk op 25 minuten lopen afstand van mijn gastgezin, omdat het ergens mis was gegaan met de navigatie en moest ik het laatste stukje lopen. Na veel gedoe en een rumoerige 20-24 uur, kwam ik om 00:00 uur aan bij het gastgezin, waar ze snel nog even Koreaanse Ramyeon als midnight snack voor me maakte en vertelde dat de huisregels morgen wel zouden komen als mijn Franse kamergenoot zou arriveren.
Eind goed al goed
Ja, nu echt! Want, terwijl ik dit aan het typen was, werd mijn vermiste/verlaatte koffer bij het gastgezin afgeleverd! Om 22:45 uur op zondag, 25 uur en 15 minuten na aankomst in Zuid-Korea, zit ik lekker in mijn bedje in het gastgezin met inmiddels 3 hele gezellige mede-studenten (includsief mijn Franse kamergenoot), douche ik zo nog even in de supermooie badkamer in het mooie appartement dat we delen met de host en haar dochten van 10 en ga ik zo lekker slapen voor: de eerste schooldag morgen.
Volgende onderwerp: mijn eerste dag in Zuid-Korea!
*voor de mogelijkheid om te volgen is een account op deze platforms vereist, maar niet getreurd! Je kunt ze ook inzien op mijn home pagina.
Lieve Anne, ik zit te genieten van alles wat je tot nog toe hebt meegemaakt. Ongelofelijk!! Je bent een kei, hoor, om om al die moeilijkheden zo fantastisch voor elkaar te krijgen.
BTW: Ik lees je Nederlandse blog, want dat vind ik prettiger voor mezelf. Je weet, ik ben en blijf altijd nog een op en top Hollandse!! Ik kijk nu al uit naar je volgende blog en zal je blijven volgen. Liefs, sterkte en veel plezier!! T. Eveline